From Wikipedia, the free encyclopedia
Jump to: navigation, search
The Amiriyah shelter bombing[1] or Amiriyah shelter massacre[2] was the killing of more than 408 civilians[3] on February 13, 1991 during the Gulf War, when an air-raid shelter ("Public Shelter No. 25"), also referred to as the Al Firdos C3 bunker by the U.S. military, in the Amiriyah neighborhood of Baghdad, Iraq was destroyed by the USAF with two laser-guided "smart bombs".[4]
According to U.S. government sources,[which?] the attack was based on signals and human intelligence reports suggesting the bunker was a military command site. The shelter was used in the Iran–Iraq War and the Persian Gulf War by hundreds of civilians.
Contents [hide]
1 Decisions leading to the bombing
2 Bombing
3 Reactions
4 Debate after the fact
5 References
6 External links
Decisions leading to the bombing
The United States was responsible for the decision to target the Amiriyah shelter. By its own admission, the Department of Defense "knew the Ameriyya facility had been used as a civil-defense shelter during the Iran–Iraq War." Changes in the protected status of such a facility require warning, and Human Rights Watch notes that, "The United States' failure to give such a warning before proceeding with the disastrous attack on the Ameriyya shelter was a serious violation of the laws of war."[5]
Charles E. Allen, the CIA's National Intelligence Officer for Warning supported the selection of bomb targets during the first Gulf War. He coordinated intelligence with Colonel John Warden, who headed the Air Force's planning cell known as "Checkmate." On 10 February 1991 Allen presented his estimate to Col. Warden that Public Shelter Number 25 in the southwestern Baghdad suburb of Amiriyah had become an alternative command post and showed no sign of being used as a civilian bomb shelter.[6] However, Human Rights Watch noted in 1991, "It is now well established, through interviews with neighborhood residents, that the Ameriyya structure was plainly marked as a public shelter and was used throughout the air war by large numbers of civilians."[5]
Satellite photos and electronic intercepts indicating this alternative use were regarded as circumstantial and unconvincing to Brigadier General Buster Glosson, who had primary responsibility for targeting. Glosson's comment was that the assessment wasn't "worth a shit." A human source in Iraq, who had previously proven accurate warned the CIA that Iraqi intelligence had begun operating from the shelter. On 11 February, Shelter Number 25 was added to the Air Force's attack plan.[6]
[edit] Bombing
At 4:30 am the morning of 13 February, two F-117 stealth fighter/bombers each dropped a 2,000 pound GBU-27 laser-guided bomb on the shelter. The first cut through ten feet of reinforced concrete before a time-delayed fuse exploded. Minutes later the second bomb followed the path cut by the first bomb.[6] People staying in the upper level were incinerated by heat, while boiling water from the shelter's water tank killed those below.[7]
In the shelter at the time of the bombing were hundreds of Iraqi civilians. The previous evening had been the celebration of Eid ul-Fitr. More than 400 people were killed; reports vary and the registration book was incinerated in the blast.[7] The dead were overwhelmingly women and children because men and boys over the age of 15 had left the shelter to give the women and children some privacy. The blast sent shrapnel into surrounding buildings, shattering glass windows and splintering their foundations.[8]
The shelter is maintained as a memorial to those who died within it, featuring photos of those killed. According to visitors' reports, Umm Greyda, a woman who lost eight children in the bombing, moved into the shelter to help create the memorial, and serves as its primary guide.[9][10]
[edit] Reactions
A number of foreign governments responded to the mass killing at Amiriyah with mourning, outrage, and calls for investigations. Jordan declared three days of mourning.[11] Algerian and Sudanese governing parties condemned a "paroxysm of terror and barbarism" and a "hideous, bloody massacre" respectively.[11] Jordan and Spain called for an international inquiry into the bombing, and Spain urged the US to move its attacks away from Iraq itself, and concentrate instead on occupied Kuwait.[11]
[edit] Debate after the fact
Jeremy Bowen, a BBC correspondent, was one of the first television reporters on the scene. Bowen was given access to the site and did not find evidence of military use.[12]
The White House, in a report titled Apparatus of Lies: Crafting Tragedy, states that US intelligence sources reported the blockhouse was being used for military command purposes. The report goes on to accuse the Iraqi government of deliberately keeping "select civilians" in a military facility at Amiriyah.[13]
According to Charles Heyman of Jane's World Armies, the signals intelligence observed at the shelter was from an aerial antenna that was connected to a communications center some 300 yards (270 m) away.[8]
[edit] References
^ The name "Amiriyah" can also be spelt "Amiriya", "Al'amrih", "Amariya" and "Amariyah". There is no agreed spelling for the name in English. For example, The BBC uses all four spelling on its web site. CNN uses Amariya, Amariyah and Amiriya, while the Washington Post uses Amiriyah, Amiriya and Amariyah (once).
^ "It is considered the single largest civilian massacre in modern air warfare." Miller, David (2004). Tell me lies: propaganda and media distortion in the attack on Iraq. Pluto. p. 205. ISBN 0745322026.
^ "A July 4 Challenge". RCP Publications. 2006-06-25. http://rwor.org/a/052/july4-en.html. Retrieved 2009-05-06.
^ Jeenah, Na'eem (July 2001). "Al-Amariyah - A Graveyard of unwilling martyrs". http://naeemjeenah.shams.za.org/amariyah.htm. Retrieved 2009-05-06.
^ a b Human Rights Watch, Needless Deaths In The Gulf War: Civilian Casualties During the Air Campaign and Violations of the Laws of War, 1991.
^ a b c Crusade: The Untold Story of the Persian Gulf War, Rick Atkinson, 1993, p. 284-285
^ a b Felicity Arbuthnot, The Ameriya Shelter - St. Valentine's Day Massacre, February 13, 2007.
^ a b Scott Peterson, "'Smarter' bombs still hit civilians, Christian Science Monitor, 22 October 2002.
^ John Dear, S.J., Iraq Journal: Notes from a peace delegation to a ravaged land, Soujourners Magazine, 1999.
^ Riverbend, Dedicated to the Memory of L.A.S., 15 February 2004.
^ a b c Hiro, Dilip (2003). Desert Shield to Desert Storm: The Second Gulf War. p. 361. ISBN 0595269044.
^ Report aired on BBC 1, 14 February 1991
^ White House, Crafting Tragedy.
[edit] External links
[http://www.alamiriyashelterfilm.com
Image of the damaged roof and floor
External view of the shelter
Image of Amiriyah Bombing Aftermath
Bloedbad in de schuilplaats van Amiriyah
Het bloedbad in de schuilplaats van Amiriyah[1] was de dood van meer dan 400 Iraakse burgers [2] op 13 februari 1991, tijdens de Golfoorlog van 1990-1991. Een schuilplaats voor luchtaanvallen ('Volksschuilplaats nr. 25', door het Amerikaanse leger ook wel aangeduid als bunker 'Al Firdos C3') in de buurt Amiriyah van de hoofdstad Bagdad werd vernietigd door de Amerikaanse luchtmacht met twee lasergestuurde "slimme bommen".[3]
De schuilplaats had in de Irak-Iranoorlog en de in gang zijnde Golfoorlog onderdak geboden aan honderden burgers, maar volgens bronnen bij de Amerikaanse overheid was de aanval gebaseerd op signalen en menselijke inlichtingen die erop zouden hebben gewezen dat de bunker als militair commandocentrum werd gebruikt.
Inhoud [verbergen]
1 Het besluit voor het bombardement
2 Het bombardement
3 Na de aanval
4 Referenties
5 Externe links
Het besluit voor het bombardement
De Verenigde Staten waren verantwoordelijk voor het besluit om de schuilplaats van Amiriyah te bombarderen. Het Amerikaanse ministerie van Defensie gaf zelf toe te weten dat “de faciliteit te Ameriyya als bevolkingsbeschermende schuilplaats was gebruikt tijdens de Iran-Irakoorlog". Dit geeft een dergelijke locatie tevens een beschermde status in oorlogsrechtelijke zin. Wijzigingen in die beschermde status moeten volgens de Geneefse Conventies gemeld worden en de mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch verklaarde: "Het door de VS achterwege laten van zulk een waarschuwing alvorens door te gaan met de rampzalige aanval op de schuilplaats van Amiriyah was een ernstige schending van oorlogswetten".[4]
Charles E. Allen, nationale inlichtingenofficier van de CIA, ondersteunde de selectie van doelwitten tijdens de Eerste Golfoorlog. Hij coördineerde het inlichtingenwerk met kolonel John Warden, hoofd van planningseenheid van de luchtmacht genaamd "Checkmate". Op 10 februari 1991 presenteerde Allen zijn inschattingsoordeel aan kolonel Warden dat Volksschuilplaats nr. 25 in Amiriyah, een zuidwestelijke buitenwijk van Bagdad, een alternatieve commandopost was geworden en geen tekenen vertoonde van gebruik als burgerschuilkelder voor luchtaanvallen.[5] Human Rights Watch liet in 1991 daarentegen weten: "Het is inmiddels door gesprekken met buurtbewoners duidelijk geworden dat de bunker in Amiriyah duidelijk gemarkeerd was als een volksschuiloord en in de loop van de luchtoorlog door grote groepen burgers werd gebruikt".[4]
Satellietfoto's en onderschepte radiosignalen die een indicatie waren voor dit alternatief werden als niet-essentieel en onovertuigend beoordeeld door brigadegeneraal Buster Glosson, die hoofdverantwoordelijk was voor het bombardement. Glossons commentaar was dat het onderzoek niets waard was ("not worth a shit"). Een menselijke bron in Irak, die eerder betrouwbaar was bevonden, had de CIA verteld dat de Iraakse inlichtingendienst was gaan opereren vanuit de bunker. Zodoende werd schuilplaats nr. 25 op 11 februari toegevoegd aan het aanvalschema van de Amerikaanse luchtmacht.[5]
[bewerken] Het bombardement
Op 13 februari om half vijf 's ochtends schoten twee Lockheed Martin F-117 Nighthawks elk een lasergestuurde raketbom van 900 kilo af op de schuilplaats. De eerste boorde zich door 3 meter gewapend beton, waarna een tijdgeschakelde detonator binnen in het gebouw een explosie veroorzaakte. Zes minuten later werd de tweede raket door het gat geschoten dat de eerste had geslagen. De mensen in de bovenste verdieping verbrandden door de hitte, de mensen beneden werden gedood door kokend water uit de boiler van de bunker.[6]
Op het moment van de aanval bevonden zich honderden Irakese burgers in de schuilplaats. Meer dan 400 mensen kwamen om. De getallen variëren, mede omdat de registratielijst was verwoest.[6] De doden zouden voornamelijk vrouwen en kinderen zijn; volgens betrokkenen hadden mannen en jongens ouder dan 15 de bunker verlaten om de vrouwen hun privacy te geven. De explosies veroorzaakten veel rondvliegend puin, waarbij ramen werden versplinterd en belendende gebouwen zwaar beschadigd raakten.[7]
[bewerken] Na de aanval
Jeremy Bowen, een correspondent voor de BBC, was een van de eerste verslaggevers die bij de plek van de aanval waren. Hij kreeg toegang tot de ruïne en kon zelf geen aanwijzing vinden dat er van militair gebruik sprake was geweest.[8]
In een rapport getiteld Leugenmachine: hoe een tragedie wordt gefabriceerd, stelde het Witte Huis dat inlichtingenbronnen van het Amerikaanse leger hadden uitgewezen dat het complex was gebruikt voor militaire commandodoelen. Bovendien uitte het rapport de beschuldiging dat de Iraakse overheid opzettelijk 'geselecteerde burgers' naar de faciliteit in Amiriyah had gebracht.[9]
Volgens Charles Heyman van Jane's World Armies waren de signalen die bij de bunker waren opgevangen afkomstig van een antenne die verbonden was met een ca. 300 meter verderop gelegen communicatiecentrum.[7]
De schuilplaats ging later dienen als een herinneringscentrum voor degenen die erin waren omgekomen, met foto's van omgekomen burgers. Volgens bezoekers van het centrum trok Umm Greyda, een vrouw die acht kinderen verloor door het bombardement, in de ruïne om het als monument op te zetten en als gids te dienen.[10]
[bewerken] Referenties
↑ De naam Amiriyah wordt ook wel gespeld als Amiriya, Al'amrih, Amariya en (al-)Amariyah.
↑ (en) A July 4 Challenge. RCP Publications (2006-06-25). Geraadpleegd op 2010-08-28.
↑ (en) Jeenah, Na'eem (July 2001). Al-Amariyah - A Graveyard of unwilling martyrs. Geraadpleegd op 2010-08-28.
↑ a b (en) Human Rights Watch, Needless Deaths In The Gulf War: Civilian Casualties During the Air Campaign and Violations of the Laws of War, 1991.
↑ a b (en) Crusade: The Untold Story of the Persian Gulf War, Rick Atkinson, 1993, p. 284-285
↑ a b (en) Felicity Arbuthnot, The Ameriya Shelter - St. Valentine's Day Massacre, February 13, 2007.
↑ a b (en) Scott Peterson, "'Smarter' bombs still hit civilians, Christian Science Monitor, 22 October 2002.
↑ Verslag op BBC 1, 14 februari 1991
↑ (en) White House, Crafting Tragedy.
↑ (en) Riverbend, Dedicated to the Memory of L.A.S., 15 February 2004.
[bewerken] Externe links
Foto van de resultaten van het bombardement
Bezoekers in het herinneringscentrum
De schuilplaats van buiten gezien
Ontvangen van "http://nl.wikipedia.org/wiki/Bloedbad_in_de_schuilplaats_van_Amiriyah"
Бомбардировка бомбоубежища Амирия
Амирия — район Багдада, где было расположено бомбоубежище, в котором во время войны в Персидском заливе в результате американской бомбардировки погибли 408 человек.
Бомбоубежище Амирия было построено в Багдаде во время ирано-иракской войны, его размер составлял 5000 квадратных метров.
13 февраля 1991 года в 4:30 утра два самолёта F-117 пустили по нему две управляемые ракеты. Первая ракета пробила армированный бетон двухметровой толщины и ушла вниз. Через 4 минуты в бомбоубежище влетела вторая ракета, она разрушила центр жизнеобеспечения бомбоубежища. Температура взрыва была огромной, в результате чего плавился бетон и горел металл. Все находящиеся в убежище люди погибли.
В настоящее время на месте убежища расположен мемориал.
[править] Ссылки
Арабский фатализм - Правда.Ру
Источник — «http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%91%D0%BE%D0%BC%D0%B1%D0%B0%D1%80%D0%B4%D0%B8%D1%80%D0%BE%D0%B2%D0%BA%D0%B0_%D0%B1%D0%BE%D0%BC%D0%B1%D0%BE%D1%83%D0%B1%D0%B5%D0%B6%D0%B8%D1%89%D0%B0_%D0%90%D0%BC%D0%B8%D1%80%D0%B8%D1%8F»
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق