Centro de Documentación e Iniciativas Internacionales al-Amiriya, Madrid مركز العامرية لتوثيق المبادرات الدولية - مدريد

Al-Amiriya Centre for Documentation and International Initiatives, Madrid

Sobre los delitos de Genocidio, Crímenes de Guerra y Crímenes contra la Humanidad cometidos por EEUU y sus aliados contra el pueblo de Iraq. Huellas de las manos de las víctimas del refugio al-Amiriya grabadas por el calor de la explosión en la pared. En este bárbaro ataque de la Fuerza Aérea de EEUU durante la Guerra del Golfo murieron 403 civiles, de ellos 142 menores de diez años Septiembre de 2001

من ارشيف الاخبار 09/05/2001

تأسيس منظمة عالمية في مدريد لمساندة العراق ضد الاعتداءات الأمريكية
قالت مصادر صحفية عراقية إنه تم تأسيس منظمة عالمية في العاصمة الإسبانية مدريد مهمتها القيام بأنشطة إعلامية للتذكير بكارثة ملجأ العامرية في بغداد عندما قامت طائرات أميركية بقصف ملجأ للمدنيين راح ضحيته أكثر من أربعمائة شخص كانوا يحتمون في الملجأ من الغارات الجوية.
وقال نائب رئيس الوزراء العراقي طارق عزيز إن المنظمة التي تحمل اسم ملجأ العامرية مهمتها التعريف بالجريمة النكراء التي ارتكبتها طائرات العدوان الثلاثيني الغادر الذي قادته أميركا ضد العراق عام 1991م.
وأوضح عزيز أن المركز قد يتحول بمشاركة حقوقيين دوليين إلى منبر لمطالبات ذات طبيعة قضائية ضد مجرمي الحرب الذين ارتكبوا هذه الجريمة.
وأضاف أن هذا المركز سيكون رمزا لضحايا الحصار والعدوان العسكري المستمر على العراق منذ أكثر من عشر سنوات.
هذا ومن المتوقع أن يتولى إدارة هذه المنظمة الإسباني كارلوس فاريا رئيس حملة رفع الحصار عن العراق في إسبانيا.

المذيع العراقي مقداد مراد ووفاته إثر مرض ألم به بعد قصف ملجأ العامرية announcer Mikdad Morad

The announcer Mikdad Morad, who usually reads statements from Saddam, in Iran-Iraq war 1980-1988, in golf war 1990-1991, and the famous statement was on the great victory 8/8/1988.

He died from a strange disease in 1992 after  the bombing of Amiriya shelter.

 مقداد مراد

مقداد مراد مذيع تلفزيوني عراقي راحل كان يمتاز بنبرة صوت مميزة و قوية.

عمله في التلفزيون

كان مقداد مراد يعتبر أفضل مذيع تلفزيوني يقدم نشرات الأخبار وكان إدارة التلفزيون العراقي يكلفه دائما بقراءة و إذاعة الأخبار الهامة خاصة إثناء فترة الحرب العراقية الإيرانيةفي ثمانينات القرن الماضي كما كان يعلق على فقرة صور من المعركة والتي كانت تعرض على شاشة تلفزيون العراق أثناء الحرب .

وفاته

توفي عام 1992 بعد حرب الخليج الأولى أثر إصابته بمرض ألم به أثناء قصف ملجأ العامرية .

وجاء في شهادة د . ميسون البياتي عن الحرب التي ذكرناها سابقاً هنا

http://alamriya.blogspot.com/2010/12/blog-post_2639.html

"بعد أقل من عام مات أخي وزميلي وصديقي مقداد مراد، بعد صراع مرير مع المرض الخبيث الذي ظهرت عليه أعراضه بعد أسبوع واحد من قصف ملجأ العامرية .. حيف على ذلك الشباب والوسامة يا أبو ديار يضمك قبر .. وتبقى الحياة للناس العار . 

بعد عدة أشهر من رحيل أبو ديار .. لحقه أخي وزميلي وصديقي الآخر رشدي عبد الصاحب .. غادرنا أبو وسام ، كواحد من خسائر الحرب غير المنظورة ، بعد أن أمضى عمره كله في الإذاعة ، كنا نعده عمدة التلفزيون .. والآن راح العمدة ."

ويذكر ان مقداد مُراد هو من أذاع بيان البيانات بيان يوم النصر العظيم 8-8-1988

Since the start of the Persian Gulf crisis, Saddam's messages have been read by a veteran Iraqi announcer, Mikdad Morad, on state television and radio, and not by the Iraqi leader himself.

Published: September 17, 1990 Nytimes
Immediately after his remarks, Iraqi television broadcast a rebuttal from an official spokesman, Mikdad Morad, who called President Bush a liar. He accused Mr. Bush of seeking to ''defile the Muslim holy places'' by sending American troops to Saudi Arabia and said that Washington was working in concert with Israel against the Arab people.

Antenne 2 annonce que l'Irak se retire du Koweït...

La chaîne de télévision Antenne 2 (aujourd'hui France 2) annonce à 11h50 GMT que l'Irak accepte "sans condition" le retrait du Koweït, le correspondant de la chaîne à Washington en informe même la Maison Blanche. Fière d'annoncer avant CNN la fin de la guerre du Golfe, la chaîne française est bientôt suivie par la chaîne britannique BBC qui reprend cette information, provoquant l'interruption des débats à la Chambre des Communes, une hausse de 20 points à la Bourse de Londres, de 1,43% à celle de Paris et une baisse du prix du pétrole. La télévision israélienne interrompt ses programmes, les Saoudiens sont soulagés. A Bagdad, le correspondant du quotidien espagnol El Mundo constate une euphorie dans les rues : les youyous se mêlent aux concerts de klaxons. Mais "lorsque Migdad Murad (présentateur de Radio-Bagdad) commence à égrener la longue liste des conditions, la joie s'est évanouie peu à peu". De nombreuses personnes pensent que l'Irak craint une utilisation par les USA de bombes à neutrons (petites bombes nucléaires), ou de bombes FAE (Fuel Air Explosive), plus communément appelées bombes "à effet de souffle". Ces bombes ont la particularité de provoquer un nuage brûlant tout l'oxygène sur plusieurs centaines de m², ne laissant ainsi aucune chance à tous les êtres vivants se trouvant sur place. Ce qui expliquerait entre autres cette proposition irakienne qui surprend l'Occident...

Questa faccia non mi è nuova

a Miqdad Murad, il baffuto direttore del telegiornale di Saddam, quali domande farmi. Se non le formulava come inten- deva lui, interrompeva le riprese ...

George Bush,

66, amerikanischer Präsident, findet auch in schweren Zeiten immer mal wieder Gelegenheit für einen Scherz. Vor Reportern versuchte der Präsident eine gewisse Unbeholfenheit seines stets in zerknautschten Anzügen auftretenden Sprechers Marlin Fitzwater, 47, zu erklären, indem er ihn mit dem modebewußten Sprecher des irakischen Präsidenten Saddam Hussein, Mikdad Murad, verglich, der dunkle Anzüge mit messerscharfer Bügelfalte bevorzugt. "Marlin ist etwas niedergeschlagen", so der US-Präsident auf seiner Pressekonferenz, "weil der irakische Sprecher eine modische Krawatte samt passendem Einstecktuch trägt; das macht Marlin etwas schwierig."

DER SPIEGEL 37/1990

http://www.spiegel.de/spiegel/print/d-13501667.html

Iraq shelter bombed by US remains frozen in time

Pictures of victims lie in dust inside Baghdad's Amriyah shelter, bombed by US-led allied forces in 1991

BAGHDAD (AFP) - Iraq shelter bombed by US remains frozen in time

The memorial at Baghdad's Amriyah shelter, bombed by US-led allied forces during the Gulf War in 1991

Bilder der Opfer liegen in Staub im Inneren Bagdad Amriyah Unterschlupf, von uns bombardiert geführten alliierten Streitkräfte im Jahr 1991

Bagdad (AFP) - Irak durch US-Bomben Zuflucht bleibt in der Zeit eingefroren

Photos des victimes se trouvent dans un abri de la poussière à l'intérieur de Bagdad Amriyah, bombardée par les États-Unis a conduit les forces alliées en 1991

BAGDAD (AFP) - Irak abri bombardé par l'US reste figé dans le temps

Iraq shelter bombed by US remains frozen in time

BAGHDAD: A bleak civilian bomb shelter where hundreds of Iraqis were killed by US missiles 20 years ago remains frozen in time, occasionally visited by relatives of victims who come to pray.

Pictures of victims lie in dust inside Baghdad's Amriyah shelter,
bombed by US-led allied forces in 1991. - Photo by AFP

The February 13, 1991 bombing of the Al-Amriyah bunker in western Baghdad during the first Gulf War killed 403 men, women and children. It hit world headlines and was trumpeted by Saddam Hussein as a symbol of US “barbarity”.

Until the dictator was toppled in the 2003 US-led invasion, each year on the anniversary of the tragedy Iraqi officials would make public appearances at the shelter, which had been transformed into a memorial and a propaganda tool.

But looters descended on the site after the invasion and the military closed public access to the memorial.

Yousef Abbas, who lost his mother, wife and four children when a pair of US smart bombs busted through the shelter’s reinforced concrete roof, said he hasn’t been back inside “since the beginning of the American occupation.” “When I pass in front I turn away because this place embodies the tragedy of Iraq,” said the 60-year-old, bursting into tears as he remembered the night that shattered his life two decades ago.

Occasionally, relatives of the victims show up to recite verses from the Koran, standing outside the perimeter wall that surrounds the bunker which now lies inside a military complex, said Abu Bilal, the keeper of the premises.

The opulent Al-Amriyah neighbourhood, where the elite of Baghdad had lived under Saddam, is a shadow of its former self, swarming with soldiers patrolling the now dangerous streets where al Qaeda fighters battle the rival Islamic Army, a Sunni Arab nationalist movement.

Inside the grim bunker, time appears to have stopped in 2003.

‘The crimes of America‘

From the outside, a long ramp descends into a crypt-like darkness toward a maze of corridors, where the street noise fades to silence. The smell of fuel suggests generators once lit the underground complex.

A series of thick blast doors suddenly open into a huge chamber, where a flood of light bursts through a gaping hole in the ceiling where the missiles exploded in a nose-dive that blasted the civilians hiding beneath.

The first smart bomb tore through the 2.5-metre (8-foot) thick roof, and a second followed with deadly force, transforming the shelter below into a fatal furnace.

A deep cavity in the floor, charred walls and thick pieces of mangled metal mark the force of that historic blast.

In the eight years of violence that have racked the neighbourhood, the protective glass canopy that once plugged the hole of the roof has also shattered.

The floors are littered with black-and-white portraits of the victims that once were on walls, but now are covered with cobwebs and dust.

In the dark, rare visitors trip over slabs of plexiglass on the floor, placed to preserve and display bloodstains and chunks of human flesh to the public when the memorial was open.

After the attack, during the Gulf War that pushed Iraqi troops out of neighbouring Kuwait, Washington maintained that the bunker was hiding a military command post.

“But didn’t the Americans have satellites to know that it was a civilian shelter?” Hussein Nasser, who lost his mother and five siblings in the bunker, asked incredulously.

“They knew very well who was inside, but they wanted to strike hard to overwhelm the Iraqi regime,” said the 46-year-old, adding that he was raising his three children to hate “the crimes of America”.

Outside the bunker, under a wall painted with the colours of the old Iraqi flag, hundreds of tombstones erected over mock graves are now covered with overgrown weeds.
http://www.dawn.com/2011/02/16/iraq-shelter-bombed-by-us-remains-frozen-in-time.html

Amiriyah shelter bombing, Bloedbad in de schuilplaats van Amiriyah,Бомбардировка бомбоубежища Амирия in Wikipedia

http://en.wikipedia.org/wiki/Amiriyah_shelter_bombing

From Wikipedia, the free encyclopedia

Jump to: navigation, search

The Amiriyah shelter bombing[1] or Amiriyah shelter massacre[2] was the killing of more than 408 civilians[3] on February 13, 1991 during the Gulf War, when an air-raid shelter ("Public Shelter No. 25"), also referred to as the Al Firdos C3 bunker by the U.S. military, in the Amiriyah neighborhood of Baghdad, Iraq was destroyed by the USAF with two laser-guided "smart bombs".[4]

According to U.S. government sources,[which?] the attack was based on signals and human intelligence reports suggesting the bunker was a military command site. The shelter was used in the Iran–Iraq War and the Persian Gulf War by hundreds of civilians.

Contents [hide]

1 Decisions leading to the bombing

2 Bombing

3 Reactions

4 Debate after the fact

5 References

6 External links

Decisions leading to the bombing

The United States was responsible for the decision to target the Amiriyah shelter. By its own admission, the Department of Defense "knew the Ameriyya facility had been used as a civil-defense shelter during the Iran–Iraq War." Changes in the protected status of such a facility require warning, and Human Rights Watch notes that, "The United States' failure to give such a warning before proceeding with the disastrous attack on the Ameriyya shelter was a serious violation of the laws of war."[5]

Charles E. Allen, the CIA's National Intelligence Officer for Warning supported the selection of bomb targets during the first Gulf War. He coordinated intelligence with Colonel John Warden, who headed the Air Force's planning cell known as "Checkmate." On 10 February 1991 Allen presented his estimate to Col. Warden that Public Shelter Number 25 in the southwestern Baghdad suburb of Amiriyah had become an alternative command post and showed no sign of being used as a civilian bomb shelter.[6] However, Human Rights Watch noted in 1991, "It is now well established, through interviews with neighborhood residents, that the Ameriyya structure was plainly marked as a public shelter and was used throughout the air war by large numbers of civilians."[5]

Satellite photos and electronic intercepts indicating this alternative use were regarded as circumstantial and unconvincing to Brigadier General Buster Glosson, who had primary responsibility for targeting. Glosson's comment was that the assessment wasn't "worth a shit." A human source in Iraq, who had previously proven accurate warned the CIA that Iraqi intelligence had begun operating from the shelter. On 11 February, Shelter Number 25 was added to the Air Force's attack plan.[6]

[edit] Bombing

At 4:30 am the morning of 13 February, two F-117 stealth fighter/bombers each dropped a 2,000 pound GBU-27 laser-guided bomb on the shelter. The first cut through ten feet of reinforced concrete before a time-delayed fuse exploded. Minutes later the second bomb followed the path cut by the first bomb.[6] People staying in the upper level were incinerated by heat, while boiling water from the shelter's water tank killed those below.[7]

In the shelter at the time of the bombing were hundreds of Iraqi civilians. The previous evening had been the celebration of Eid ul-Fitr. More than 400 people were killed; reports vary and the registration book was incinerated in the blast.[7] The dead were overwhelmingly women and children because men and boys over the age of 15 had left the shelter to give the women and children some privacy. The blast sent shrapnel into surrounding buildings, shattering glass windows and splintering their foundations.[8]

The shelter is maintained as a memorial to those who died within it, featuring photos of those killed. According to visitors' reports, Umm Greyda, a woman who lost eight children in the bombing, moved into the shelter to help create the memorial, and serves as its primary guide.[9][10]

[edit] Reactions

A number of foreign governments responded to the mass killing at Amiriyah with mourning, outrage, and calls for investigations. Jordan declared three days of mourning.[11] Algerian and Sudanese governing parties condemned a "paroxysm of terror and barbarism" and a "hideous, bloody massacre" respectively.[11] Jordan and Spain called for an international inquiry into the bombing, and Spain urged the US to move its attacks away from Iraq itself, and concentrate instead on occupied Kuwait.[11]

[edit] Debate after the fact

Jeremy Bowen, a BBC correspondent, was one of the first television reporters on the scene. Bowen was given access to the site and did not find evidence of military use.[12]

The White House, in a report titled Apparatus of Lies: Crafting Tragedy, states that US intelligence sources reported the blockhouse was being used for military command purposes. The report goes on to accuse the Iraqi government of deliberately keeping "select civilians" in a military facility at Amiriyah.[13]

According to Charles Heyman of Jane's World Armies, the signals intelligence observed at the shelter was from an aerial antenna that was connected to a communications center some 300 yards (270 m) away.[8]

[edit] References

^ The name "Amiriyah" can also be spelt "Amiriya", "Al'amrih", "Amariya" and "Amariyah". There is no agreed spelling for the name in English. For example, The BBC uses all four spelling on its web site. CNN uses Amariya, Amariyah and Amiriya, while the Washington Post uses Amiriyah, Amiriya and Amariyah (once).

^ "It is considered the single largest civilian massacre in modern air warfare." Miller, David (2004). Tell me lies: propaganda and media distortion in the attack on Iraq. Pluto. p. 205. ISBN 0745322026.

^ "A July 4 Challenge". RCP Publications. 2006-06-25. http://rwor.org/a/052/july4-en.html. Retrieved 2009-05-06.

^ Jeenah, Na'eem (July 2001). "Al-Amariyah - A Graveyard of unwilling martyrs". http://naeemjeenah.shams.za.org/amariyah.htm. Retrieved 2009-05-06.

^ a b Human Rights Watch, Needless Deaths In The Gulf War: Civilian Casualties During the Air Campaign and Violations of the Laws of War, 1991.

^ a b c Crusade: The Untold Story of the Persian Gulf War, Rick Atkinson, 1993, p. 284-285

^ a b Felicity Arbuthnot, The Ameriya Shelter - St. Valentine's Day Massacre, February 13, 2007.

^ a b Scott Peterson, "'Smarter' bombs still hit civilians, Christian Science Monitor, 22 October 2002.

^ John Dear, S.J., Iraq Journal: Notes from a peace delegation to a ravaged land, Soujourners Magazine, 1999.

^ Riverbend, Dedicated to the Memory of L.A.S., 15 February 2004.

^ a b c Hiro, Dilip (2003). Desert Shield to Desert Storm: The Second Gulf War. p. 361. ISBN 0595269044.

^ Report aired on BBC 1, 14 February 1991

^ White House, Crafting Tragedy.

[edit] External links

[http://www.alamiriyashelterfilm.com

Image of the damaged roof and floor

External view of the shelter

Image of Amiriyah Bombing Aftermath

Bloedbad in de schuilplaats van Amiriyah

Het bloedbad in de schuilplaats van Amiriyah[1] was de dood van meer dan 400 Iraakse burgers [2] op 13 februari 1991, tijdens de Golfoorlog van 1990-1991. Een schuilplaats voor luchtaanvallen ('Volksschuilplaats nr. 25', door het Amerikaanse leger ook wel aangeduid als bunker 'Al Firdos C3') in de buurt Amiriyah van de hoofdstad Bagdad werd vernietigd door de Amerikaanse luchtmacht met twee lasergestuurde "slimme bommen".[3]

De schuilplaats had in de Irak-Iranoorlog en de in gang zijnde Golfoorlog onderdak geboden aan honderden burgers, maar volgens bronnen bij de Amerikaanse overheid was de aanval gebaseerd op signalen en menselijke inlichtingen die erop zouden hebben gewezen dat de bunker als militair commandocentrum werd gebruikt.

Inhoud [verbergen]

1 Het besluit voor het bombardement

2 Het bombardement

3 Na de aanval

4 Referenties

5 Externe links

Het besluit voor het bombardement

De Verenigde Staten waren verantwoordelijk voor het besluit om de schuilplaats van Amiriyah te bombarderen. Het Amerikaanse ministerie van Defensie gaf zelf toe te weten dat “de faciliteit te Ameriyya als bevolkingsbeschermende schuilplaats was gebruikt tijdens de Iran-Irakoorlog". Dit geeft een dergelijke locatie tevens een beschermde status in oorlogsrechtelijke zin. Wijzigingen in die beschermde status moeten volgens de Geneefse Conventies gemeld worden en de mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch verklaarde: "Het door de VS achterwege laten van zulk een waarschuwing alvorens door te gaan met de rampzalige aanval op de schuilplaats van Amiriyah was een ernstige schending van oorlogswetten".[4]

Charles E. Allen, nationale inlichtingenofficier van de CIA, ondersteunde de selectie van doelwitten tijdens de Eerste Golfoorlog. Hij coördineerde het inlichtingenwerk met kolonel John Warden, hoofd van planningseenheid van de luchtmacht genaamd "Checkmate". Op 10 februari 1991 presenteerde Allen zijn inschattingsoordeel aan kolonel Warden dat Volksschuilplaats nr. 25 in Amiriyah, een zuidwestelijke buitenwijk van Bagdad, een alternatieve commandopost was geworden en geen tekenen vertoonde van gebruik als burgerschuilkelder voor luchtaanvallen.[5] Human Rights Watch liet in 1991 daarentegen weten: "Het is inmiddels door gesprekken met buurtbewoners duidelijk geworden dat de bunker in Amiriyah duidelijk gemarkeerd was als een volksschuiloord en in de loop van de luchtoorlog door grote groepen burgers werd gebruikt".[4]

Satellietfoto's en onderschepte radiosignalen die een indicatie waren voor dit alternatief werden als niet-essentieel en onovertuigend beoordeeld door brigadegeneraal Buster Glosson, die hoofdverantwoordelijk was voor het bombardement. Glossons commentaar was dat het onderzoek niets waard was ("not worth a shit"). Een menselijke bron in Irak, die eerder betrouwbaar was bevonden, had de CIA verteld dat de Iraakse inlichtingendienst was gaan opereren vanuit de bunker. Zodoende werd schuilplaats nr. 25 op 11 februari toegevoegd aan het aanvalschema van de Amerikaanse luchtmacht.[5]

[bewerken] Het bombardement

Op 13 februari om half vijf 's ochtends schoten twee Lockheed Martin F-117 Nighthawks elk een lasergestuurde raketbom van 900 kilo af op de schuilplaats. De eerste boorde zich door 3 meter gewapend beton, waarna een tijdgeschakelde detonator binnen in het gebouw een explosie veroorzaakte. Zes minuten later werd de tweede raket door het gat geschoten dat de eerste had geslagen. De mensen in de bovenste verdieping verbrandden door de hitte, de mensen beneden werden gedood door kokend water uit de boiler van de bunker.[6]

Op het moment van de aanval bevonden zich honderden Irakese burgers in de schuilplaats. Meer dan 400 mensen kwamen om. De getallen variëren, mede omdat de registratielijst was verwoest.[6] De doden zouden voornamelijk vrouwen en kinderen zijn; volgens betrokkenen hadden mannen en jongens ouder dan 15 de bunker verlaten om de vrouwen hun privacy te geven. De explosies veroorzaakten veel rondvliegend puin, waarbij ramen werden versplinterd en belendende gebouwen zwaar beschadigd raakten.[7]

[bewerken] Na de aanval

Jeremy Bowen, een correspondent voor de BBC, was een van de eerste verslaggevers die bij de plek van de aanval waren. Hij kreeg toegang tot de ruïne en kon zelf geen aanwijzing vinden dat er van militair gebruik sprake was geweest.[8]

In een rapport getiteld Leugenmachine: hoe een tragedie wordt gefabriceerd, stelde het Witte Huis dat inlichtingenbronnen van het Amerikaanse leger hadden uitgewezen dat het complex was gebruikt voor militaire commandodoelen. Bovendien uitte het rapport de beschuldiging dat de Iraakse overheid opzettelijk 'geselecteerde burgers' naar de faciliteit in Amiriyah had gebracht.[9]

Volgens Charles Heyman van Jane's World Armies waren de signalen die bij de bunker waren opgevangen afkomstig van een antenne die verbonden was met een ca. 300 meter verderop gelegen communicatiecentrum.[7]

De schuilplaats ging later dienen als een herinneringscentrum voor degenen die erin waren omgekomen, met foto's van omgekomen burgers. Volgens bezoekers van het centrum trok Umm Greyda, een vrouw die acht kinderen verloor door het bombardement, in de ruïne om het als monument op te zetten en als gids te dienen.[10]

[bewerken] Referenties

↑ De naam Amiriyah wordt ook wel gespeld als Amiriya, Al'amrih, Amariya en (al-)Amariyah.

↑ (en) A July 4 Challenge. RCP Publications (2006-06-25). Geraadpleegd op 2010-08-28.

↑ (en) Jeenah, Na'eem (July 2001). Al-Amariyah - A Graveyard of unwilling martyrs. Geraadpleegd op 2010-08-28.

↑ a b (en) Human Rights Watch, Needless Deaths In The Gulf War: Civilian Casualties During the Air Campaign and Violations of the Laws of War, 1991.

↑ a b (en) Crusade: The Untold Story of the Persian Gulf War, Rick Atkinson, 1993, p. 284-285

↑ a b (en) Felicity Arbuthnot, The Ameriya Shelter - St. Valentine's Day Massacre, February 13, 2007.

↑ a b (en) Scott Peterson, "'Smarter' bombs still hit civilians, Christian Science Monitor, 22 October 2002.

↑ Verslag op BBC 1, 14 februari 1991

↑ (en) White House, Crafting Tragedy.

↑ (en) Riverbend, Dedicated to the Memory of L.A.S., 15 February 2004.

[bewerken] Externe links

Foto van de resultaten van het bombardement

Bezoekers in het herinneringscentrum

De schuilplaats van buiten gezien

Ontvangen van "http://nl.wikipedia.org/wiki/Bloedbad_in_de_schuilplaats_van_Amiriyah"

Бомбардировка бомбоубежища Амирия

Амирия — район Багдада, где было расположено бомбоубежище, в котором во время войны в Персидском заливе в результате американской бомбардировки погибли 408 человек.

Бомбоубежище Амирия было построено в Багдаде во время ирано-иракской войны, его размер составлял 5000 квадратных метров.

13 февраля 1991 года в 4:30 утра два самолёта F-117 пустили по нему две управляемые ракеты. Первая ракета пробила армированный бетон двухметровой толщины и ушла вниз. Через 4 минуты в бомбоубежище влетела вторая ракета, она разрушила центр жизнеобеспечения бомбоубежища. Температура взрыва была огромной, в результате чего плавился бетон и горел металл. Все находящиеся в убежище люди погибли.

В настоящее время на месте убежища расположен мемориал.

[править] Ссылки

Арабский фатализм - Правда.Ру

Источник — «http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%91%D0%BE%D0%BC%D0%B1%D0%B0%D1%80%D0%B4%D0%B8%D1%80%D0%BE%D0%B2%D0%BA%D0%B0_%D0%B1%D0%BE%D0%BC%D0%B1%D0%BE%D1%83%D0%B1%D0%B5%D0%B6%D0%B8%D1%89%D0%B0_%D0%90%D0%BC%D0%B8%D1%80%D0%B8%D1%8F»

جمعية "هامر فوروم" Hammer Forum

البداية ـ ملجأ العامرية في بغداد

  جمعية "هامر فوروم" الإنسانية تأسست عام 1991 من قبل مجموعة من الأطباء والمواطنين في مدينة هامر في ولاية شمال الرين ـ وستفاليا، حيث تتخذ الجمعية مقرها. وحددت الجمعية لها هدفا واضحا هو مساعدة الأطفال طبياً وإنسانياً في مناطق الحروب والأزمات كمبدأ ثابت بغض النظر عن الجنس واللون والدين.


وانبثقت فكرة إنشاء الجمعية اثناء حرب الخليج الثانية، وتحديدا عقب قصف ملجأ العامرية في بغداد، حيث حركت الصور المأساوية التي تناقلتها آنذاك وسائل الإعلام المشاعر الإنسانية لدى مجموعة صغيرة من الأطباء الألمان الذين شكلوا في بداية الأمر النواة الأولى للجمعية، حيث توجهت على الفور أول بعثة طبية إلى بغداد بغرض المساعدة الإنسانية هناك.


وبمساعدة فاعلي الخير توسعت الجمعية، التي تمول أنشطتها الإنسانية من قبل التبرعات، وانضم إليها الكثير من الأطباء، كما عقدت اتفاقات تعاون مع كثير من المستشفيات الألمانية التي تقدم المساعدات الطبية والعلاجية مجانا للجمعية. وانضم إلى الجمعية أيضا أطباء من الدول التي تنشط فيها، حيث يتم التعاون والتنسيق معهم على المستوى المحلي.

WER SIND WIR

Humanitäre Hilfe kann nichts bewegen, nur lindern.

Das Hammer Forum – das sind Ärzte, Gasteltern, Pfleger und Krankenschwestern, Krankenhäuser, Spender und viele andere engagierte Menschen. Das Hammer Forum – das ist in erster Linie ehrenamtliche Hilfe für die Kinder dieser Welt.

Gegründet wurde das Hammer Forum am 12. März 1991 während des Golfkrieges von Ärzten und Bürgern der Stadt Hamm. Sie wollten der Not und dem Elend, das besonders die Kinder hart getroffen hatte, nicht länger tatenlos zusehen. Heute engagieren sich in Deutschland und im benachbarten Ausland über 400 Menschen für erkrankte und verletzte Kinder in aller Welt.

UNSERE ZIELE

Ziel des Hammer Forums ist die medizinische Versorgung von erkrankten und verletzten Kindern aus und vor allem in Kriegs- und Krisengebieten. Hierbei wird die Hilfe grundsätzlich unabhängig von Religion, Geschlecht oder Nationalität geleistet.

Langfristiges Ziel ist der Auf- und Ausbau von adäquaten Einrichtungen vor Ort, um die Zahl jener Kinder, die in ihrer Heimat eine adäquate medizinische Behandlung erhalten, zu vergrößern.

Mit den Projekten vor Ort soll auch „Hilfe zur Selbsthilfe“ geleistet werden. Dies geschieht einerseits durch die Fortbildung von Ärzten und Pflegepersonal während der Einsätze des Hammer Forums, andererseits durch den Aufbau stationärer Einrichtungen wie z.B. Operationssälen, Kinderstationen oder Gesundheitszentren.

http://www.hammer-forum.de